Havanın kapalı ve olabildiğine gürültülü olmasından mıdır nedir, yıllar öncesinde yaşayıp şimdi hatırladığım ve hala anlam veremediğim bir olay... 2000 senesiydi sanırım.. üniversiteye hazırlık için bir dershaneye yazılmıştım. okul başlamadan önce, bir hızlandırma programı var; at koşturmaca yani asıl adı! ona gidiyorum.. her Allah'ın günü, sabahın köründe, güneş daha göstermeden yüzünü, güç bela uyanıp, alelacele hazırlanıp, sokağın hemen alt tarafında bulunan otobüs durağına sürükleniyorum.
Her gün devam ediyor bu çıldırtan döngü. annemler evde olmadığı bir cumartesi, babaannemle beraber kalıyorum. erkenden yatıyoruz. ertesi gün, karga bokunu yemeden uyanıyorum çünkü. tontonum uyandıracak beni, hatta o haliyle kahvaltı hazırlayacak kazık kadar torununa! ve ertesi gün olur. babaannem, dakik horoz misali tepemdedir: -kalk hadi! beyin olarak uyanığım, ancak göz kapaklarımın üstündeki tır'ları kaldırmak tek sorunum o an. ve dakikalar sonra kendini hala yatakta sanan beden anca kendine gelir. mutfağa yönelen babaannenin ardından gidilir. evdeki uzun koridorun bir ucundan diğer ucuna ki o en uçta yatak odası ikamet etmekte şöyle sersemce bir bakılır ve sonra eşşek kadar olmuş gözlerle tekrar bakılır!! dilim tutulur. koridorun sonunda, başı tavana değen, upuzun, incecik bir kadın! bana bakmakta. giysisi bile dün gibi aklımda; siyah, yerlere kadar uzanan tiril tiril bir elbise.. ve inanılmaz derecede güzel, zarif ama o derece tüyleri ürperten bir kadın.
Sabahın körü. evde iki kişiyiz. babaannem doksan yaşına merdiven dayamış bir kadıncağız. evimizdeki bu yabancı kadın da kim ey yumurtaya can veren?? kadın, usulca yatak odasının kapısından içeri doğru süzülürken ve ben gözlerimi ondan alamazken normalde basardım çığlığı her şey olup bitince anca kendime gelebildim ve boğuk, cılız bir sesle: babaanee, yatak odasında bir kadın var! diyebildim.. sonra, on dakika boyunca odanın her yeri arandı; kesmedi yatağın altına bile baktık. yok yok!? ve evden çıktığımda, otobüs durağında, otobüste, dershanede, test çözerken, yolda, o günün her anında aklımda o garip kadın vardı. ne olduğunu bilmiyorum.. ama aklımda kalan bir ayrıntı varsa o da asla korkunç olmadığıydı. hayatımda gördüğüm en "grotesk" varlıktı...
0 yorum:
Yorum Gönder